Ey SöZüMü i$iTeN DoSTLaRiM

Ey Sözümü İşiten Dostum;

Söz, yürekten çıktığı zaman ancak yüreğe gider.
Sen de sözlerini yürekten söyle.
Sana söyleneni iyi dinle.
Yürekten geleni al, keder vereni bırak.
Güzele çağıranı al, boş olanı bırak.
Rûhunun istediğini al, istemediğini bırak..

Hayat önemlidir.
Neş’elen ve gül.
Hüzünlen ve ağla.
Ne yaparsan yap, ama Allah rızası için olsun yaptığın.
Gördüğün göreceğin Allah rızası için olsun...
Sana rahmet veren Rahman’dır.
Merhamet veren, şevk veren, ümit veren, sevinç veren, hüzün veren.
Sana yoldaş olan Rahman’dır.

İyi bil ki, hiçbir yerde bir başına değildin.
Bundan sonra da olmayacaksın.
Her zaman yanında olan Rahman’dır.

Asla üç şey olma. Ümitsiz olma. Şükürsüz olma. Sabırsız olma.

Mevlâ’yı bilen ümidi bilmeli.
O’nu bilen şükretmeli.
O’na inananın sabırlı olmalı her ameli.

O seni terk etsin, peşinden koş git.
O yüz vermesin, sen ona yalvar.
Sana, bilmen gereken ve öğrenebileceğin en değerli şeyi haber vereyim mi?
Sahip olabileceğin en kıymetli şey, imanındır.
Allah’a inan, mutlu ol.
O’na dayan, güçlü ol.

Kimsen yok mu?
Sözünü dinleyen, acını paylaşan, sevgine sevgisini katacak, kimsen yok mu?
Sen ister “şu var” de, ister “bu”, istersen “yok işte, kimsem yok” de;
hakiki bir dostun kesinlikle var.
Sözünü dinleyen, acını paylaşan, sevgine sevgisini katan ebedî dostunu, Rabbini unutma!
Ey Sözümü İşiten Dostum;

Sözlerim bitti.
Işığım söndü.
Kandilim tükendi.
Sen bana kulak ver de, sözleri bitmeyene, ışığı sönmeyene, kandili tükenmeyene kulak ver.
O’nu sev.
O’na kendini sevdir.
O’nun sevdikleriyle doldur yüreğini.

Not: Bu yazi mailime gelen bir yaziydi, kendim cok etkilendigim icin paylasmak istedim.