Okul cagim gelmisti, abim bademcik ameliyati gecirdigi icin 1 yil gec baslayacakti okula yani ikimiz birlikte basladik.
Ben acayip utangac icine kapanik bir cocuktum ( keske öyle olmasaydim).
Kimselerle konusmazdim ve kendi halimde dururdum öylece.
Tenefüslerde de bahcenin bir kösesinde peynirli ekmegimi yahut köy bakkalindan aldigim ivir zivirlari yerdim tek basima ve uzaktan uzaga digerlerini incelerdim.
Ekmegi agzima götürüp isirmak yerine elimle koparip agzima götürürdüm , bu sekil yememle dalga gecen bir iki oglan vardi ve ben birsey diyemezdim onlara icten ice kizardim.
Bir gün hayatimi 1 yil etkileyen gün geldi.
Yani Mendil Kapmaca oynadigimiz gün. Ben bu oyunu bilmiyordum ve ögretmende gösterdimi hatirlamiyorum.
Öylece saf saf bakiyordum nasil oynanicak diye. Sira bana gelmis kosup mendili karsi grubun ögrencisinden önce almam gerekiyormus meger.
Ben öylece duruyorum ama abim ve ögretmen kos diyorlar bana. Ben inatci oldugumdan genede kosmuyorum, ögretmen israr ediyor ve sonra kosmayinca bana bir tokat atiyor.
Iste bu tokat benim okulu baska gözle görmemi sagliyor maalesef!
Ben aglaya aglaya kosuyorum yinede, benim icin o artik bir oyun olmaktan cikmistir tabiki!
Eve geldigimde kimseye anlatmiyorum icimdekileri, sabah oluyor ve ben yalanciktan bahane buluyorum okula gitmiyorum.
Derken her sabah ayri bahaneler...Anliyorlarki ben okula gitmek istemiyorum ve bir sonraki seneye baslar diyorlar.
Sonraki sene basliyorum ve baska daha sevecen bir ögretmen cikiyor karsima, ögretmenin kiziyla arkadas oluyorum birazcik, onun cantasini ve boya kalemlerini hic unutamiyorum. Keske benimde bunlardan olsa diye hep kiskanmisimdir.
Birde arkamda oturan bitli kizlar vardiJ Annem birkac kez sacimi temizlemek zorunda kalmisti bu kizlar yüzünden.
Birde Ali vardi, siniftaki en caliskan kisi.
Birgün ögretmen kim bu tahtaya yazdigimi okuyabilir diye sordu. Ilk okuyanin ismini duvara asili olan agac resminin en tepesine yazacakti.
Ben büyük cesaretle okurum dedim, ardimdan Ali, ikimizde okuduk ve o agacin en üstünde isimlerimiz yazilmisti....
Demek ki kaderde bir yil gec baslamak varmis okula. Abimle ayni siniflari gitmek benim icin iyi olabilirdi birbirimize destek olurduk diye düsünüyorum..
Hayirlisi buymus demekki!
Ben acayip utangac icine kapanik bir cocuktum ( keske öyle olmasaydim).
Kimselerle konusmazdim ve kendi halimde dururdum öylece.
Tenefüslerde de bahcenin bir kösesinde peynirli ekmegimi yahut köy bakkalindan aldigim ivir zivirlari yerdim tek basima ve uzaktan uzaga digerlerini incelerdim.
Ekmegi agzima götürüp isirmak yerine elimle koparip agzima götürürdüm , bu sekil yememle dalga gecen bir iki oglan vardi ve ben birsey diyemezdim onlara icten ice kizardim.
Bir gün hayatimi 1 yil etkileyen gün geldi.
Yani Mendil Kapmaca oynadigimiz gün. Ben bu oyunu bilmiyordum ve ögretmende gösterdimi hatirlamiyorum.
Öylece saf saf bakiyordum nasil oynanicak diye. Sira bana gelmis kosup mendili karsi grubun ögrencisinden önce almam gerekiyormus meger.
Ben öylece duruyorum ama abim ve ögretmen kos diyorlar bana. Ben inatci oldugumdan genede kosmuyorum, ögretmen israr ediyor ve sonra kosmayinca bana bir tokat atiyor.
Iste bu tokat benim okulu baska gözle görmemi sagliyor maalesef!
Ben aglaya aglaya kosuyorum yinede, benim icin o artik bir oyun olmaktan cikmistir tabiki!
Eve geldigimde kimseye anlatmiyorum icimdekileri, sabah oluyor ve ben yalanciktan bahane buluyorum okula gitmiyorum.
Derken her sabah ayri bahaneler...Anliyorlarki ben okula gitmek istemiyorum ve bir sonraki seneye baslar diyorlar.
Sonraki sene basliyorum ve baska daha sevecen bir ögretmen cikiyor karsima, ögretmenin kiziyla arkadas oluyorum birazcik, onun cantasini ve boya kalemlerini hic unutamiyorum. Keske benimde bunlardan olsa diye hep kiskanmisimdir.
Birde arkamda oturan bitli kizlar vardiJ Annem birkac kez sacimi temizlemek zorunda kalmisti bu kizlar yüzünden.
Birde Ali vardi, siniftaki en caliskan kisi.
Birgün ögretmen kim bu tahtaya yazdigimi okuyabilir diye sordu. Ilk okuyanin ismini duvara asili olan agac resminin en tepesine yazacakti.
Ben büyük cesaretle okurum dedim, ardimdan Ali, ikimizde okuduk ve o agacin en üstünde isimlerimiz yazilmisti....
Demek ki kaderde bir yil gec baslamak varmis okula. Abimle ayni siniflari gitmek benim icin iyi olabilirdi birbirimize destek olurduk diye düsünüyorum..
Hayirlisi buymus demekki!
Yorum Gönder
Ƹ̴Ӂ̴Ʒ Yazacagin seyler benim icin degerli!
Sevgiyle kal, yine beklerim ♥
KelebekGibi