uGuR BöCeGiM

Gecenlerde mutfakta ugur böcegi gördüm, onlari her görmemde kücüklügüm aklima gelir.
Benimde bir ugur böcegim vardi, onu bir arkadas edinmistim kendime. Yani o benim icin bir böcek- hayvan degil beni anlayan biriymis gibiydi.
Birgün ne oldugunu hatirlamiyorum ama ugur böcegim ölmüstü, beni karmakarisik duygular sardi. Sanki coook önemli birisi ölmüstü ve ben ona agliyordum.
Bahceye ciktim ve ayaküstü olmayan bir yerde topraga kücük bir oyuk actim avuclarimla. Böcegimi oraya gömdüm ve üstünede otlar, cicekler toplayip koydum.
Yani o bir böcek bile olsa ben ona son görevimi yapip az da olsa üzüntümü hafifletmistim.
Simdi ise gülüyorum o olaya, ben ne yaparsam yapayim ugur böcegim zaten ölecekti, tipki insanlarin dahi birgün ölmesi gibi!
Artik ne zaman bir ugur böcegi görsem elime alirim ve ''uc uc uc böcek, annen sana yem verecek'' derim ve parmagimin ucuna gidip kanatlarini acmasini , sonrada ucmasini seyrederim. Sizde deneyin öyle yapinca ucuyorlar:)

Böcek demisken birde isikli böcekler aklima geldi. Hani ortalik kararinca ortaya cikarlardi ve arkalarinda bir isik yanip sönerdiya, iste onlar! Abimle biz onlardan toplar, kavanozun icine koyardik. Sonra eve gelip odanin isigini söndürüp onlarin isiklariyla durup gülüsürdük. Belkide onlar icin bu biraz iskenceydi ama bizim icin cok eglenceliydi nedense!
Cocukken hayat bir baska oluyor!


Simdi ise benim ugur böcegim kizim, DiLaNuR'um...Insallah o hic ucmaz ve hep yanimda kalir!