Icimdeki Cocuk Suusss artik

Susmuyor i$te susmuyor! Ne yapsamda durmuyor bu cocuk!
Sanki hic büyümeyecek gibi!
Bitmiyor istekleri, oyunlari, yaramazliklari….

Kizim zannetmeyin sakin, icimdeki cocuktan bahsediyorum ben!

Ben neden büyümüyorum hic diye soruyorum kendime bazen!
Kendimi olgun bulmuyorum! Bunun iyi mi kötü mü ne oldugunu da bilmiyorum!

Bir seker verse biri seviniyorum halaa, bir basim oksansa cok hosuma gidiyor..
Birseye üzülünce gözyaslari oracikta akiveriyor..
Iltifat duyulsa cocuk gibi $imariliyor..
Biri hafiften laf dokundursa küsülüyor..
Saclar halaa 2 örgü yapiliyor..
Bunun gibi bir sürü $eyler...
Yani ben hala böyleysem ne zaman büyürüm o halde diye düsünüyorum!
Belkide kizim benden önce büyüyecek!
Var mi bunun bir formülü?
Yahut birakayim her$ey oldugunca mi gitsin?!

Biliyorum ben aslinda niye böyle oldugumu:
Yasayamadim doyasiya bir cocukluk..
Hic oyuncagim olmadi..
Belki 5-6 yaslarimda basladim tarlada yardim etmeye..
Sorarsanizki nasil toplanir patlican, nasil kazilir tarladaki ürünler kazmayla, nasil su verilir onlara, seker pancari nasil kesilir….vs hepsini tam bilirim.

Siz hic tarlada patlican toplayip kenarda közde pisirip yediniz mi? Ne lezzetlidir o.
Yahut karpuzu koparip yere vurarak yaripta yediniz mi?
Anlatsam daha neler neler…

Böyle bir cocukluk yasadim diye kizmiyorum aileme, ayricada utanmiyorum köyde büyüdüm diye.
Ben köyümde bir prensestim kendimce, güzellik kremlerim camurlardi.

Simdilerde CooL takiliyorum hayata.

I$te icimdeki bu cocugu susturamiyorum ben anne!
Hani sen hep dersinya bana her yil Türkiye’de görüstügümüzde ‘’ Kizim birazcik daha olgunca giyin falan, helede kizim olali beni annelige bile yakistiramiyorsunuz bazen’’
Ne yapayim annecim, ben böyleyim!
Belki kizimla birlikte bir cocukluk daha yasayacagim..
Belki daha sonra gene cocugum olursa onunla yine bir cocukluk daha..
Benim cocuklugum hic bitmeyecek galiba anne!