Mutfak penceremin önünde etrafi izleyerek portakalimi soyuyordum.
Portakalin kabuklarinda olan o minik gözenekler patladikca ve kokusu buram buram yayildikca ben gecmise dogru yolculuga ciktim hemen.
Portakal ve mandalina kabuklarini güzine adi verilen sobalarin üstüne koyardi annemler ve yasli büyüklerimiz.
Öylede güzel koku yayilirdiki eve, her taraf mis gibi portakal kokardi evde.
Ve düsündümde o koku bence iyi geliyormustur saglik olarakta insana.
Simdi ise oda parfümleri var, icinde bilmem nelerin bulundugu!!!
Hic saglikli bulmuyorum!
Neyse iste sonra yemeye basladim portakalimi ve bu defa baska bir tarihe gitti aklim.
Annem haftada birgün alisveris ( Carsamba ) gününde eve gerekli herseyi alirdi. Özellikle meyveleri iyi hatirliyorum.
Meyveyi oldum olasi acayip seviyorum. Meyvesiz ev bombos benim icin sanki!
Annem o aldigi meyveleri bölüstürürdü 3 kardes olan bize. Hepimiz esit yiyebilelim diye sanirim.
En önce meyvesini bitiren hep bendim, hatta ilk gün hepsini bitirirdim ve sonra diger alisveris gününe dek beklemek zorunda kalirdim.
Annem kendileri icin zaten az ayirirdi meyve ve ondan yine verirdi bana.
Düsündümde, o zaman belki 2 portakal, 2 elma, 3 mandalina düsüyorsa bir haftalik kisi basina, simdi diyorum cok sükretmem gerek! Istedigim kadar meyveyi alip yiyorum, saymama gerek kalmiyor. Allah’im cok sükür diyorum, bulamayanlarada ver!
Cocuk yetistirmek, hepsini doyurmak, gecinmek artik kolay sey degil! Hatta bunlarin disinda evliligi sürdürmek bile zorlasti! Sorunlar artti!
O eski güzinenin basinda meyve yiyen cocuklar artik kolay kolay böyle seylerle belki mutlu olmuyor daha!
Neden hep eskilere özlem duyulur sizce?
Acaba büyüdükce daha mi kötü her zaman?
Bu satirlari potakalimi yiyerek tamamladim, aklima gelince hemen Pc’yi acip unutmadan yazayim dedim.
Portakalin kabuklarinda olan o minik gözenekler patladikca ve kokusu buram buram yayildikca ben gecmise dogru yolculuga ciktim hemen.
Portakal ve mandalina kabuklarini güzine adi verilen sobalarin üstüne koyardi annemler ve yasli büyüklerimiz.
Öylede güzel koku yayilirdiki eve, her taraf mis gibi portakal kokardi evde.
Ve düsündümde o koku bence iyi geliyormustur saglik olarakta insana.
Simdi ise oda parfümleri var, icinde bilmem nelerin bulundugu!!!
Hic saglikli bulmuyorum!
Neyse iste sonra yemeye basladim portakalimi ve bu defa baska bir tarihe gitti aklim.
Annem haftada birgün alisveris ( Carsamba ) gününde eve gerekli herseyi alirdi. Özellikle meyveleri iyi hatirliyorum.
Meyveyi oldum olasi acayip seviyorum. Meyvesiz ev bombos benim icin sanki!
Annem o aldigi meyveleri bölüstürürdü 3 kardes olan bize. Hepimiz esit yiyebilelim diye sanirim.
En önce meyvesini bitiren hep bendim, hatta ilk gün hepsini bitirirdim ve sonra diger alisveris gününe dek beklemek zorunda kalirdim.
Annem kendileri icin zaten az ayirirdi meyve ve ondan yine verirdi bana.
Düsündümde, o zaman belki 2 portakal, 2 elma, 3 mandalina düsüyorsa bir haftalik kisi basina, simdi diyorum cok sükretmem gerek! Istedigim kadar meyveyi alip yiyorum, saymama gerek kalmiyor. Allah’im cok sükür diyorum, bulamayanlarada ver!
Cocuk yetistirmek, hepsini doyurmak, gecinmek artik kolay sey degil! Hatta bunlarin disinda evliligi sürdürmek bile zorlasti! Sorunlar artti!
O eski güzinenin basinda meyve yiyen cocuklar artik kolay kolay böyle seylerle belki mutlu olmuyor daha!
Neden hep eskilere özlem duyulur sizce?
Acaba büyüdükce daha mi kötü her zaman?
Bu satirlari potakalimi yiyerek tamamladim, aklima gelince hemen Pc’yi acip unutmadan yazayim dedim.
Yorum Gönder
Ƹ̴Ӂ̴Ʒ Yazacagin seyler benim icin degerli!
Sevgiyle kal, yine beklerim ♥
KelebekGibi