Olmayan seylerede agladiginiz oluyormu?

Ben bazen aglamak icin sebep yaratirim kendime...
Düsünürüm dururum olumsuzluklari bir süre ve icime tabii karanlik cöküncede aglarim..
Herseyin farkinda olamayan insanlardanim sanirim!
Keske güzellikleri ön planda tutarak daha pozitif olsak herzaman.
Bu insanin yapisi olsa gerek ama yaaa...
Ben kiskaniyorum hep nese dolu insanlari...
Halbuki bizde okuyoruz ögreniyoruz pozitif nasil olunur falan!
Ama uygulamaya gelince oturuyoruz yerimizde sanirim.
O insanlar nasil basariyorlar adim atmayi yahut kosmayi?!

Benim huyumdur konudan konu acmak..
O yüzden daha fazla dagilmadan asil yazmak istedigim konuya geleyim.
Önceki gün kizimla yürüyorduk, lambada gecerken 2-3 metre önden hizlica araba gecti önümüzden..
Tabiki hem kavsak oldugundan hemde yayalara dikkat etmesi gerektiginden orada durmasi gerekti!
Düsündüm bir an hata yaptigini adamin..
Yani ya dedim biz yolun ortasindayken o hizla gelseydi ve ani frende yapamazsaydi, birde kizim önde cocuk arabasinda yatiyordu olan önce ona olurdu.
Bu sekil hayal ettim..
O an ne yapardimki dedim, heralde cok panik olurdum..vs.
Kizima ne olurdu gibi düsünüp taa nerelere gelmisim düsünmekten..
Kendimi aglarken buldum yolda..
Bir yandan eve dogru yürüyorum bir yandan bunlari düsünüp agliyorumJ
Sonra kendimi o durumda görünce, noluyooooz yaaa dedim.
Birsey olmadi kizim aloooo kaptirma kendini öyle dedim..
Bir an silkelendim öylece ve devam ettim yoluma.
Anladimki ben kizimi cok cok cok cok seviyorum onsuz nasil olurdu hayal edemedim, yani ettimde hayati tadsiz buldum onsuz olunca!

Allah cocuklarimizi eksik etmesin ve hayirli evlat olarak yetistirmemizi nasip etsin bizlere!