Aglamakli Hisler

Icimde bir durgunluk var...
Nedeni ne bilmiyorum, acaba yalniz olusum mu!?

Centilmenle birlikte 3-4 ay her an birlikteydik hemen hemen ve o dün ise basladi.
Belkide bunun hüznüdür bu üzerimdeki.
Ise baslamasi tabiki cok güzel, özellikle ileriki günler icin.
Ona cok alismisim sanirim ki bir cocuk gibi nerdeyse agliycam arkasindan.

Aklim karmakarisik.Neler geciyor bir bilseniz!
Mesela hamilelik dolayisiyla yarim kalan ehliyetim ne olacak..
Sinavinada calismiyorum pek eskisi gibi istegim kalmadi böyle ara verdikten sonra.
Hem daha sürme dersleri almam lazim ve benim cok güvenim yok, bebege birsey olur saniyorum bazen..

Neden bir sürü arkadasim yok!
Her an yanimda olabilcek ve benim karamsarligimi unutturacak, hic aramadan vakitli vakitsiz bana gelecek, beni oldugum gibi kabul edebilecek...
Arkadasim var birkac ama hepsinin kendine göre mesgul olduklari bir sürü sey var..

Yalnizlik hissim arada gelir durur böyle 4 seneden beri (evlenip Viyana'ya geleli).
Biliyorum aslinda yalniz degilim, belki yanimda melekler var,tabiki güzel Mevlam var herzaman bizimle olan, hem benimle ayni bedeni paylasan bebisim var, kalbi ve akli evde olan centilmenim var...
Bunlara ragmen neden bu duygu olusuyoki?...
Bazen hicbirsey yemek istemiyor canim, tek basima sevmiyorum yemek yemeyi bile..Bebegim icin yiyorum sadece.

Bana her an hareket, canlilik, nese, paylasim lazim...
Bir cocuk gibi oynamaliyim, güzel planlar kurmaliyim kendimce.
Ben bunlarla mutlu oluyorum..
Durgunluk yakismiyo bana biliyorum ama elimde olmuyo bazen..

Suanda annemler ne yapiyo acaba?
Abimin dügünü olacak iki gün icinde.
Allah mesut etsin onlari bir ömürboyu..
Ben gidemedim, kismetse bende onlari yazin gittigimde görücem insallah!

Bugünlük bu satirlarla son noktayi koyuyorum.