İçimden geldi...

Saat gecenin 3'ü ve ben uyumadan önce biraz seni seyretmek istedim...Aslinda bunu yapmayi herzaman cok sevmisimdir ama ihmal ediyorum bazen...Seni daha cok seyretsem doyar miyim ki?

O melek yüzüne bakarken hemencecik sulaniyor gözlerim...Niye sorusuna cevap vermem gerekirse, bunun icin anne olmak gerek ve o zaman anlarsin (ins.) yavrum :)

Bazen sana yasindan büyük muamele yaptigimi düsündüm simdi o henüz minik olan ellerine bakinca...

Ve suan üstünü actin yine (cogunlukla yaptigin gibi. :P)...Biliyorum rahat degil ama annen birazdan yine yatagin kenarlarina sikistiracak o yorgani, sen  hasta olmayasin diye...

Uyu yavrum uyu, uyu da güzel günlere büyü...

Annen o günleri görecek mi bilinmez ama hep yüreginde hisset bu sevgimi olur mu? Sana cokca "Seni Seviyorum" dememin sebebini biliyorsun, hic unutma: Seni seviyorum!

Seninle bazen kavga etsekte, ben cocuk gibi basit konularda dirdir yapsamda, sen keci gibi inat etmeye calisip gevezelik etsende ve neden-nicinleri onlarca kez aciklamaya calisip hem seni hem kendimi yorsamda...Bazen seni bunaltiyor olabilirim...Ama tek bildigim seni cok sevdigim ve elimden gelen en iyi anneyi olmaya calisip hep senin iyiligini istemem.

Agzindan cikan her annecim lafinin lezzeti icin, yüzümü ummadik anlarda gülümsettigin icin, bana sabirsiz oldugumu defalarca gösterdigin icin, ben aglarken bana mendil uzattigin icin, dua okuduktan sonra bana da sürdügün icin, benim gibi zor bir anneyle ugrastigin icin...Tesekkürler kizim :) Ve Rabbime sükürler olsun seni bana bagisladigi icin. Sana hep hayirli kapilar acip güzel yollarda yürümeni nasip etsin O Yüceler Yücesi...

Seni seviyorum Ece'm :)