Banane, ben daha çok...

Yazasim geldi, tam bulasik makinasini bosaltirken seni düsündügümde karar verdim buna. Üst kismini bosaltmis alt kisma gecmistimki öylece biraktim geldim, yaziyorum. O is bitince yazsam olmazdi, suandi hissetigim duygular, ertelemek istemedim. Hayat ertelemeye gelmeyecek kadar kisa bunu bugün bir kez daha yasadim aldigim bir haberle...

Ilk dis cekimin 12.12.12 tarihinde olmustu, bazilari icin özel olan bir tarihti bu bizim icinde böyle bir hatira birakti, iki disin birden cekildi ve yari baygin (narkozlu) sekilde.. O halini görünce nasil zor dayandim bir ben bir Allah bir de "aman sende bayilma sakin" diyen gözlerle bana bakan baban bilir :) Uzandim yanina bayilmamak icin, seninle birlikte bende agladim. Sonra o anki yasadiklarini hatirlamadin bile, zaten cocuklarin disini bu sekilde almalarinin sebebide buydu, olumsuz hatiralar kalmasin diye...

Biz suanki doktorlarin normal yollarlada cok güzel bu isi yaptigini bildigimiz icin, hem de gecenki birkac saatlik o halini bir kez daha yasamamak icin bugün normal yöntemle disini aldirmaya gittik. Annen vidi vidi  nasil sana teselli olsam diye hic susmadi degil mi :P Babansa herzamanki sakinligi ve suskunluguyla en cok seyretti :) Kendimle gurur duyuyorum, hem öyle yerlere zor gittigim halde kizim icin cesur durmaya calisabildigim icin. Allah'im yardim ediyor desem daha dogru olur. Anne olmak iste zayif oldugun durumlarda dahi cocugun icin ayakta durabilmekmis.

Doktor disine ilac koyarken 15'e kadar saydim ve bitecek demistim, öylede oldu. Sonra disini alirkende simdi yine sayiyoruz 15'e kadar dedim ve basladim yine saymaya. Sayiyorum bir yandanda doktora bakarak sayilari söylemeyi yavaslatiyorum uzun sürecek gibiyse.. Bana güvenerek, benden destek alarak bunu kabul edip cesur durdugun icin kocaman bir aferin yavrum. Disin uyusurken biraz agladin, agzin sisiyor, birseyler oluyor zannettin ama inan bana bunu hayatinda ilk kez yasayan koskoca insanlar bile senin gibi aglarlar ama bazisi kendini tutuyor...Cocuk oldugunu her daim belli ediyorsun bize, mesela disin uyusmasini beklerken hasta koltugunu kayacak yaparak oynaman gibi :))

Bazende büyüdügünü vurguluyorsun..."Abla gibi etek-elbise" giyinmek istemelerin falan...

Hee birde agzinda duran kanli pamukla eve gelirken yolda gördügün pembe arabayi gösterip zar zor "iste ben büyüyünce bunu alicam" diyorsun. Seninle gelecegi konusmak, hayaller kurmak öyle güzelki. Hepsi bir an önce olsun diye sabirsizlaniyorum... Bazende acaba o kadar vaktimiz olacak mi diyorum...Rabbim'den diliyorumki, gelecegini, mutlu günlerini, hayirli bir insan olarak büyüdügünü görmeyi...

Artik o kadar büyüdünki seninle bazen tartisiyoruz bile ve sonra bir güzelde dayanamayip barisiyoruz, "anne-kiz hic küs kalmamali" diyoruz :)

Okuldaki derslerine hic deginmiyorum, cok iyi gidiyor sükürler olsunki, tam senden bekledigim gibi :) Bakalim cocuk doktoru olma hayalin degisecekmi ilerleyen yillar icinde, bence harika bir meslek :) Eminim bircok cocuk sana severek gelecektir, bir de o hayal ettigimiz gibi bekleme odasi ve cocuklara ikram etmek istedigin yiyecekler olursa yaninda en sevdikleri doktor ablalari olabilirsin :) Hayirlisini diliyorum.

Aslinda daha cok yazasim var ama bir baska ummadik zamana kalsinlar :) Simdi firinda pisen hazir yufka böregi yanmadan mutfaga kacmaliyim ve bulasik makinasinin alt kismini bosaltmaya devam etmeliyim. Babanin gelmesi yakindir, ona bir de cay demlersem eminim cok sevinir :) 

Seni ifade edemeyecegim kadar cok seviyorum kizim (simdi sen uyumuyor degilde yanimda olsan "ben seni daha coook" derdin bende devaminda "banane iste ben seni daha cooooook", inatlasirdik...