Anne Saati

Yazdan kalma cicek fotografimla Kasim ayinin ilk gününe ve size "Merhaba" :)

Bir anne kisisine "2 saat istedigini yap" denilince sanki böyle müjdeli bir haber almis gibi sevinir degil mi? Herkes sevinebilir ama ben degil, niye sevineyim canim düsman miyim cocuklarima :P Tabiki saka yaa ben de her insanoglu gibi dinlenmeyi hakediyorum elbette, YES YES YES diyorum o iki saate :D

Suan o iki saatin icinde bulunmaktayim, blogumu da bayagi seviyormusum demek. Peki neler yapabildim: Ilk dakikalar hemen beynim isinmaya basladi, ne yapsam da cok verimli gecirsem, neler gelmedi ki aklima... Ev isleri kategorisini direk eledim! Suan mutfak lavabomda bulasiklar duruyor, olsun sonra nasilsa ben yapacagim, simdi stop levhasi var, o yöne gidemem :P Aa bu arada ben ehliyet yapiyorum ya nasil da yazdigim dilime bile yansidi :D Gecen bir konuda da esime burada öncelik bana ait bi kere dedim ki konu trafikle ilgili degil ama ben trafige ait kelimeler kullaniyorum :D 

Neyse 2 saate geri geleyim: Önce bir iki haftadir yüzüme maske yapmadigimi farkettim, hemen akasya bali gözüme carpti, sür yüzüne gitsin, en dogalindan organic bal maskesi. Yani illa bir yerlerden satin almaniz gerek degil mutfaga bir göz atin 10 cesit maske cikarirsiniz ^^

Devaminda hazir cilt isine girmisken, biraz cilt temizligi/bakimi ile devam ettim. Sonra o isleri geride birakinca hazir aksam namazi vaktiyken bundan önce hicbirsey yapmamaliyim dedim. Bana bu vakti Bahsedeni unutmak ne vefasizlik olur degil mi...Hatta Dua'mi az uzun tutup bir de sükür tesbihi cekeyim dedim. Allah'im bizlere neler bahsediyor, kacta kacina sükredebiliyoruz, maalesef ki cok az kaliyor bu konudaki cabamiz...Ama sikayette en önde yarisabiliriz :/

Namaz ve tesbihattan sonra ise karnimin aciktigini ama hazir birsey olmadigini farkettim ( iyiki farkettim evin hanimi olarak :D), ee vaktim kiymetli gidip yemek yapacak degilim heralde, sandvic diye birsey var dünyada :D Tarifimi vereyim, bol beyaz peynir, salatalik, domates, maydanoz ve pirasa...Elhamdülillah, karnimiz minicik birsey zaten menü falan ne gerek :P Yaninda da suan beyaz cay iciyorum size yazarken. Ve vaktim azaldikca stresim artiyor :D Ehliyetten de bir deneme sinavi araya eklersem süper olacak, zira bu ara soru cözmekle geciyor, cünkü baska yolu yok kazanmanin...

Vakitli birseyler aslinda beni hep strese sokuyor, dakik bir insanim. Mesela bu 2 saatte hicbirsey yapmamak da hedefim olabilirdi dimi? Önceki yazilarimdan birinde Challenge vardi, orada 15dk hicbirsey yapma görevini bile 5dk sonrasi biraktim. Durup hicbirsey yapmamak cok tuhaf...Ben birsey izleyeceksem bile telefonu mutfaga dayayip orada islerimi hallederken izlerim. Yillar olmustur oturup keyifle bitene dek gerile gerile birsey izlemeyeli...Sanirim insan anne olduktan sonra, artik 10 degil 20 elliymis gibi, hani bir karikatürde görmüssünüzdür herseye uzanan ellerle bir anne, o sekle büründügümüzü görüyoruz durup bakinca. 

Dik dur, derin nefes al, pozitif düsün ve devam et diyerekten yazima son veriyorum :)

Tüm mola vermis annelere benden birer cay ^^

Merhaba 2

En son kizimin dogumgününde ugramisim bloga, simdi ise oglumun dogumgünü icin acmak istedim burayi :)

Özlemisim. Her ne kadar diger sosyal aglarda aktif olunsa da blogta yazmak ayri yaa. Sanki bir dosta mektup yazar gibi daha samimi geliyor bana hep. Keske hersey az ve öz kalsaydi...

Her neyse, iki yil önce günlerden cumartesi gecesiydi. Annem ilk kez Viyana'da yanimdaydi. Aslinda torunu dogmus olsun öyle gelsin diye ayarlamistik tarihini ama torunu o gelmeden dogmadi, hatta gelince de bikac gün bekletti ^^ Hastane minik beyaz globulileri verip beni eve yollamisti ve pazar sabahi artik dogum icin yatiracaklardi. Yani bu saatler asiri da heyecanim vardi diyemem, Özcan Deniz'in yeni bir dizisi baslamisti onu izlemistik, ben kek bile yapmistim karnim burnumda :D Sabah güzelce hazirlanip gittik ve zaten devamini da dogum hikayemdeki yazidan okuyabilirsiniz. 

Annelik cok güzel, bunu üstelik daha bugün yorgunluktan bunalmis aglamis azönce de birseyleri onlarca kez söylettirmis kizima sitemlenmis biri olarak yaziyorum ^^ Güzel iste! Bugün Mahir'imin dogumgünü, 2 yasinda, artik bebek diyemeyecegim ona, cocukluk dönemine adim atiyor. O benim ruhumun ilaci, bunu sirf laf olsun diye yazmiyorum buraya, gercekten ruhuma cok iyi geliyor. Buraya yazmadiysam da bazi gelismelerini, onun icin ailece tuttugumuz günlügüne yazdim biraz.

Mesela yatmadan önce bir rutinimiz var: Genelde muz atistirilir, bez degistirilip pijama giyilince herkese iyi geceler dilenir, anneyle dogru odaya. Kucagimda emerken ben de "Sordum sari cicege..." ilahisini mirildanirim, ardindan 3 kez salavat okurum ve sessizce Felak-Nas-Ihlas-Fatiha-Ayetel Kürsi okuyup ona dogru üflerim. Biraz daha kucak sefasi yapariz, birbirimize bakariz, ellerini öperim, yüzüme dokunur...Sonra kendi yatagina koyarken "Seni cok seviyorum, iyi geceler" derim. Vee son aylar rutine yeni eklenmis olan masal sefasi baslar :D Ben yatagima uzanirim, o da yataginda ayaga dikelir ve "masal annatt" der. -Neyli masal olsun? dedigimde genelde inekli, eti pufflu, okullu, sinekli, atli en favorileridir ^^ Hatta bazi masallari hic degistirmem ayni anlatirim pek anlatasim yoksa o gün, bazen de degisik fikirlerle zenginlestiririm. Sonra "bugünlük bu kadar, devami yarin" derim. Bazen itiraz edecek gibi olur ama... "Simdi de istersen sen anlat bana" dedigimde ise bir varmis bir yokmusla baslar ve anlatmaya cabalar, bir iki kelime der bazen susar gözlerime bakar ben tamamlarim onu, demek istedigi cok sey var biliyorum ki... Ben tamamladikca ve sonra nolmuss diye sordukca devam etmeye calisir... Sinekkk vizzzz vizzzz adam iggghhh, sonaaa sinek addaa adam haaa puuu haaa puuu. Sinek cok ses yapiyormus adami uyutmuyormus sonra disariya cikinca evden adam bir rahat uyuyabilmis hatta horlayarak uyuma taklidi yapar burda :D Yani  buraya o güzel ifadelerini yazmam mümkün degil, öyle güzel ki ve anlatirken ki mutlulugu gözlerinin o los isikta parlayisi...Vee bu merasimlerden sonra hadi uyuyalim deyip ben arkama dönüp uyuma numarasi yaparim, o da uyumaya calisir yataginda. Ben odadan cikmiyorum o iyice dalana dek. Ilk baslar bu yatakta bekleme fasli beni cok bunaltiyordu, cünkü bazen oldu 1,5 saat bile durdum. Ama ben oradayken daha rahat uyuyor sanki.Orada bir de uyumamak icin telefon elimde birseyler okuyup dururum...Kalkinca kafam sepet gibi olur, güya bir-iki saat oturmak icin uyumamisimdir. Bana kalan tek süre cünkü kacirmamak lazimdir ^^

Sadece aksam rutini bile bu kadar sürdü sabaha gecmeyeyim ben :D Gün icinde oglumun evdeki sesi sanki cennetten gelmis kus gibi civil civil...Elhamdülillah diyoruz onu gördükce duydukca öyle. Babasi eve gelince, ablasi okuldan gelince cok mutlu oluyor. Parkta en cok kaymayi seviyor, pespese cikip kayiyor usanmadan :) Bugün yerde sac bulmus bana uzatiyor, ufak bi cöp bulsa da bunu yapiyor, titiz olacak hee bu cocuk diyorum, hosuma da gidiyor tabi :) Sebze pek sevmiyor, et seviyor, makarna-pilav, corba cok seviyor. Meyve yemeyi de cok seviyor. Onu benim kadar kimse taniyamaz, iste anneligi özel kilan birsey de bu.

 -Beni seviyor musun dedigimde kocaman gülerek -Haaayiiiiir diyor ve surat ifademe bakiyor, biliyor bunu sevmeyecegimi ^^ Ama gözleri bakarken bile nasil sevgidolu oldugunu gösteriyorki, yemezler bu tribini ogul :)

Rabbimden hep hayirli evlat olmalarini, yollarina iyi insanlar cikmasini, kazasiz belasiz ve saglikla büyümelerini diliyorum. Insallah nice yillara beraberce :)

40 Haftalık Hamile

Suan en hamile halimle oturdum öylece yaziyorum.
Bugün tahmini dogum tarihiydi oglumun ama o doktorlarin belirledigi degil Allah'in nasip ettigi tarihte gelecek elbet :) Hastaneye gidip genel bir kontrolden gectik ve herseyin yolunda oldugunu, dogana dek (10 gün boyu) iki günde bir kontrole gidecegimizi ögrenip eve geldik.

Hamileligin 38 haftasindan sonrasi nasil bir bekleyistir bu yasayan bilir...
Hep ayni bedende oldugun, 9 ay icinde tasidigin, kalp atisini gördügün, kipirtisiyla mutlu oldugun, nasil acaba diye merak ettigin minik misafire, dünyanin en güzel hediyesine, Allah'in emanetine kavusma hissi...
Ve sonra düsünürsün, bunca hafta bekledin az daha bekle, hele hamileligin ilk aylari agza lokma süremedigin, suyu yudumlayamadigin, mide bulantisindan karin kaslarinin acidigi, 5-6 kilo verdigin günler..Asil o günlerdi zor gecen, ama gecti iste :) Bu son günlerinkisi heyecanin günden güne artmasi sadece...

-Oglum, diyerek gözlerine bakip tenine dokununca ben ikinci kez anne oldugumu hissedecegim (ins.).

Karnimdaki hareketleri öyle belirginki bazen, bu kesin diziydi, bu ayak ucuydu, sirtiydi diye tahminlerde bulunuyorum :) Kilosu da gayet iyi (3500 civariydi gecen hafta), bu kilo yeterli, dogunca alsin devamini ^^

Babasi ise gidip geliyor ama akli hep bende, her an calacak diye telefonuyla daha da birlesik yasiyorlar :P

Kizim ise bana gülüyor, ona göre göbegim artik cok siskin oldugundan oldukca komikmis :P Eline kalem verdigim oldu birkac kez ve cizip durdu göbegime..Doguma böyle gidersem en ilginc göbekli secilirim diye de daha boyatmiyorum ^^ 

Evin 4. bireyini beklemenin yanisira, haftaya Türkiye'den gelecek olan anneanneyi de bekliyoruz sabirsizlikla :) Yani bizim isimiz beklemek hep ^^ Annem ilk kez Viyana'ya gelecek bunca yil ardindan, ogluma tesekkür etmeliyim büyüyünce, buna vesile oldugu icin :)

Kilo durumunu hiiic sormayin, en basta 55'lerden 50'lere düsen ben son zamanlar 70'lere merdiven dayadim, tok karnina 70kg bana el salliyor :) Hayatimda ilk kez bu kiloyu da görmüs oldum :P Yeniden 55'lere dönüp oralarda kalmayi isterim ama bu tombik halimi de özleyecegim belki ^^ Hele de mayalanmis pogaca hamuru gibi tabir ettigim ayaklarim ^^ Onlari hic özlemeyecek biri varsa da esim olabilir, adam artik ovmaktan bikmistir :P 

Ve ben bu aralar havalar günesli, yagmursuz falan ondan dogmadi bu bizim oglan diyorum :P Hani ben onun hep yagmurlu bir sonbahar günü dogdugunu hayal ettimya, annesinin hayalini gerceklestirmek isterse...

-Bugün Cuma ve hava epey aradan sonra yagmurlu gözüküyor oglum, gel buyur anne-baba-abla kollarina :) Seni cok seviyoruz.

Not: Dua hediye etmek isteyeniniz olursa seve seve alirim :)

En sevgili Emanetim

Yeter bu kadar tembellik deyip actim yine blogu, neler dökülürse icimden yazacagim insallah.

Bana "hayatta kimi en cok seviyorsun" deseniz, direk cevabim hazirdir; kizim :) Ona olan sevgim bambaska cünkü...Esime, aileme, arkadaslarima olan sevgimden daha renklisi onunki...

Gecen gün kiyafet alirken tipik anneler gibi bir beden büyük almak istedim (özellikle pantalon ve elbiselerde yapiyorum bunu..). 128 numaradan büyügü, yani 134 almam gerek ve o da artik genc kizlar icin satilan bölümün en kücük numarasi oluyor :) "Vayy be kizimiz artik genc kiz bölümünden giyinecek" diye bir gurur duydum sanki, (Mayis sonu 7 yasina girdi), hosuma gitti büyümüs oldugunu farketmek...Ayak numarasinin benimkine ulasmasina ise 8 numara kaldi...

Bu blogu ona hamileyken acmistim, "hamilelik günlügü olsun büyüyünce kendine dair neler yazilmis okusun" diye, sonrasi cok yönlü bir blog oluverdi böyle :) Yani blogcu olmama sebep olan kizimdir :)

Gecen gün birseye üzüldügümde babasini odaya cekip "Annemizi üzmeyelim..." gibi seyler demis. Benim surat ne zaman mahkeme gibi olsa kizim bana bir komiklik yapar ya smiley cizer bir kagida ya da bir not yazar...vs. Aglasam mendil getirir... Ve ben bilirim ki o benim üzülmemi hic istemiyor, iste o kücük yürekten böyle seyler görmek nasil mutlu ediyor anlatamam (elhamdülillah), anne olanlar bilirler...

Okulun pedagogu "kendine özgü dünyasi olan, farkli bir cocuk" dedi.

 Hamilelik esnasinda yasadigim kanamanin etkisi olabilirmis bazi karakterlerine sebep olan...Cünkü o ana kadar orasi güvenilir bir yer gelirmis bebege, ohh rahat, yemek geliyor, sevgi geliyor...vs. Bir anda kanama esnasinda bebek korkuyor ve güveni sarsiliyormus, yani her an yine olabilir gibi...Insanlara hicbir zaman cok güvenen biri olmazmis kizim, bize dahi...Ama ben özellikle sözümde durmaya asiri önem veren biri olarak ona da bu güveni vermeye calisiyorum insallah. Bir de yap-boz verince cogu cocugun hemen baslayip bitirmeye calistigini, kizimin ise önce biraz düsünüp bir süre sonra adim attigini farketmis, yani kendine has bir stratejisi varmis...

Yakinda birinci sinifi bitirecek, ne cabuk gecti :) Umre sonrasi derslerine yeniden isinmasi zaman aldi ama cok sükür yine yoluna girdi hersey. Insallah üniversiteyi de bitirdigi günleri görürüm bir gün. Rabbim kötü arkadaslardan korusun, okulun devaminda arkadasinda cok etkisi var bence...

Comic kitaplari okumaya basladi (burada "Taschenbuch" denilen türden kitaplar). Ona okuma aliskanligi kazandirmayi istedigim icin sevdigi tür kitaplar almak istiyorum yine. Ben okurken o da bazen kitabini alip yanima uzaniyorya hani cok hosuma gidiyor :)

Konusurken gayretlice halini izlemek, mimiklerine bakmak, kelimeleri cikarisini incelemek...vs. öyle hosuma gidiyorki :) Stresli anlarda ya da yaramazliklarinda onu kirdigimda oluyor (hic istemesemde..) ama barismamiz cok uzun sürmüyor, ikimizde kirgin durmayi sevmiyoruz neyseki ^^

Bir ara üstün-esre tekrari yaptik Cüz'den, okula baslayali bayagi ara verdigimizi farkettim ve tatil girince insallah düzenli olarak ders vermek istiyorum ona...

*******

Ahh yazacak o kadar sey birikiyorki aslinda, zamaninda yazmayinca ucup gidiyor...

Rabbim evlatlarimizi hayirlisiyla yetistirmeyi, sevgi dolu olmalarini, her türden insana önyargisiz yaklasabilmeyi de ögretmeyi nasip etsin...

Banane, ben daha çok...

Yazasim geldi, tam bulasik makinasini bosaltirken seni düsündügümde karar verdim buna. Üst kismini bosaltmis alt kisma gecmistimki öylece biraktim geldim, yaziyorum. O is bitince yazsam olmazdi, suandi hissetigim duygular, ertelemek istemedim. Hayat ertelemeye gelmeyecek kadar kisa bunu bugün bir kez daha yasadim aldigim bir haberle...

Ilk dis cekimin 12.12.12 tarihinde olmustu, bazilari icin özel olan bir tarihti bu bizim icinde böyle bir hatira birakti, iki disin birden cekildi ve yari baygin (narkozlu) sekilde.. O halini görünce nasil zor dayandim bir ben bir Allah bir de "aman sende bayilma sakin" diyen gözlerle bana bakan baban bilir :) Uzandim yanina bayilmamak icin, seninle birlikte bende agladim. Sonra o anki yasadiklarini hatirlamadin bile, zaten cocuklarin disini bu sekilde almalarinin sebebide buydu, olumsuz hatiralar kalmasin diye...

Biz suanki doktorlarin normal yollarlada cok güzel bu isi yaptigini bildigimiz icin, hem de gecenki birkac saatlik o halini bir kez daha yasamamak icin bugün normal yöntemle disini aldirmaya gittik. Annen vidi vidi  nasil sana teselli olsam diye hic susmadi degil mi :P Babansa herzamanki sakinligi ve suskunluguyla en cok seyretti :) Kendimle gurur duyuyorum, hem öyle yerlere zor gittigim halde kizim icin cesur durmaya calisabildigim icin. Allah'im yardim ediyor desem daha dogru olur. Anne olmak iste zayif oldugun durumlarda dahi cocugun icin ayakta durabilmekmis.

Doktor disine ilac koyarken 15'e kadar saydim ve bitecek demistim, öylede oldu. Sonra disini alirkende simdi yine sayiyoruz 15'e kadar dedim ve basladim yine saymaya. Sayiyorum bir yandanda doktora bakarak sayilari söylemeyi yavaslatiyorum uzun sürecek gibiyse.. Bana güvenerek, benden destek alarak bunu kabul edip cesur durdugun icin kocaman bir aferin yavrum. Disin uyusurken biraz agladin, agzin sisiyor, birseyler oluyor zannettin ama inan bana bunu hayatinda ilk kez yasayan koskoca insanlar bile senin gibi aglarlar ama bazisi kendini tutuyor...Cocuk oldugunu her daim belli ediyorsun bize, mesela disin uyusmasini beklerken hasta koltugunu kayacak yaparak oynaman gibi :))

Bazende büyüdügünü vurguluyorsun..."Abla gibi etek-elbise" giyinmek istemelerin falan...

Hee birde agzinda duran kanli pamukla eve gelirken yolda gördügün pembe arabayi gösterip zar zor "iste ben büyüyünce bunu alicam" diyorsun. Seninle gelecegi konusmak, hayaller kurmak öyle güzelki. Hepsi bir an önce olsun diye sabirsizlaniyorum... Bazende acaba o kadar vaktimiz olacak mi diyorum...Rabbim'den diliyorumki, gelecegini, mutlu günlerini, hayirli bir insan olarak büyüdügünü görmeyi...

Artik o kadar büyüdünki seninle bazen tartisiyoruz bile ve sonra bir güzelde dayanamayip barisiyoruz, "anne-kiz hic küs kalmamali" diyoruz :)

Okuldaki derslerine hic deginmiyorum, cok iyi gidiyor sükürler olsunki, tam senden bekledigim gibi :) Bakalim cocuk doktoru olma hayalin degisecekmi ilerleyen yillar icinde, bence harika bir meslek :) Eminim bircok cocuk sana severek gelecektir, bir de o hayal ettigimiz gibi bekleme odasi ve cocuklara ikram etmek istedigin yiyecekler olursa yaninda en sevdikleri doktor ablalari olabilirsin :) Hayirlisini diliyorum.

Aslinda daha cok yazasim var ama bir baska ummadik zamana kalsinlar :) Simdi firinda pisen hazir yufka böregi yanmadan mutfaga kacmaliyim ve bulasik makinasinin alt kismini bosaltmaya devam etmeliyim. Babanin gelmesi yakindir, ona bir de cay demlersem eminim cok sevinir :) 

Seni ifade edemeyecegim kadar cok seviyorum kizim (simdi sen uyumuyor degilde yanimda olsan "ben seni daha coook" derdin bende devaminda "banane iste ben seni daha cooooook", inatlasirdik...

Anneme Mektubum

 Annem,

Suan saat tam 00:00 ve ben seni düsünerek basliyorum bu satirlarima…

Hemen doluyor gözlerim…

Belki hasretten belki gurbetten, evet evet en cok onlardan olmali bu sulugözlülügüm…

Sensiz gecen günlerin sayisi öyle cokki! Ve gitgide daha da artiyor…

Bazen „suan annem yakinimda olsaydi keske“ dedigim anlar yok mu…

Paylasmak istediklerim birikiyor, cogaliyor ve icime oturuyor kocaman bir dag gibi…

Senin ne demek oldugunu, hayatimdaki yerini anlamam icin, anne olmam gerekiyormus meger.

Hani hep derlerya „anne olunca anlarsin..“ , anladim annem…

Sen demek; emekmis, karsiliksiz sevgiymis, ictenlikmis, kandan ve candan ayrilamaz parcaymis…

Benim kizimda belki anne olunca anlayacak beni… Ama insallah onun kaderi bukadar uzaklarda degildir…Tipki seninde benim icin bunu dilemis oldugun gibi diliyorum bende…

Gurbeti yasamamiz gerekiyormus demek annecim, hayirlisi buymus demek…

Annesi yakininda olanlar meger ne sansliymis!

Seni düsününce kurur mu gözler, teselli ariyorlar ama yinede beceremiyorlar.

Gurbet elbet bitecek ve ben istedigim zaman sana sarilabilecek ve hayatin dikenleri acittiginda basimi yaslayip sana aglayabilecegim bir cocuk gibi…

Sende inaniyorsun buna, bitecek degil mi annem?

Icimdeki ses „ya bitmezse“ deyip benim moralimi bozuyor… Bu dünyada bitmezsede diger tarafta bulusuruz hem, ümidimizi kesmemeliyiz degil mi anne… Sevenler eninde sonunda kavusurlar nasilsa…

Biliyorum bana olan sevgini, benim kizimi sevdigim gibi! Sonsuz, sicacik ve beklentisiz… Iste ben o sevgini senden baska kimsede bulamiyorum…

Gurbet ismi bile hic güzel duygular vermiyor insana. Sanki baslibasina „sorun-hüzün-uzaklik“ demekmis gibi…Tüm hepsi bir yana „sensizlik“ te girdi gurbetin icine, ve en cok dokunani da bu…

Sensizlikten senli günlere selam olsun ve tüm güzel dualarim sana gelsin annem!

Cünkü seni seviyorum.

Iyiki sen varsin ve annemsin.