Happy Birthday - Yas Hep 30

Özel günler bence hem iyi hem kötü: 

Önce iyi kismini diyeyim, malum insan sebepsiz bir baska mutlu hissediyor kendini, daha bir bebeksi ^^
Kötü kismi ise beklenti olmasi: Hic kimse "ben beklentisizim" demesin, biz bayanlar mutlaka minicik bile birsey olsa bekliyoruz esimizden, ailemizden, arkadaslarimizdan :) Sanki o gün herkes beni düsünsün, beni sevgi seline bogsun, vicik vicik simarayim, agzim iki karis acik kalip kapanmasin falan istiyor, istiyorum, istiyoruz :D Yani bir gün yaa,  senede bir güncük idare edin böylelerini dimi :P  Zaten normal günlük kosusturmalardan bir selami bile zor verenler var artik, böyle günler bahane oluyor daha fazla ilgilenebilmek icin. Yoksa normalde daha cok ilgilensin becerebiliyorsa o kisiler, özellikle "tek tarihe sigdiramam ben sevgimi" diyenler siz cok tarih belirlerseniz de olur yani :D
Sabah uyanincadan itibaren, "acaba bugün kimler kutlayacak dogumgününü" diye düsünüyorsun bi, tamam sen düsünmeyen birisin, ben düsündüm :P Kutlayan kisilerin %70i sanal alemden beri zaten...%70in de %30u samimi bir mesaj yaziyor, gerisi cok siradan "iyiki dogdun, mutlu yillar" bitti. Ben mesajin samimiyetinin bile kokusunu aliyorum ama yaa, cidden aliyorum. O mesaj smiley ile süslenmeli bi kere, kelimeler kisaltilmamali, özenli cümleler secilmeli...

Yani sen de ne püsküllüymüssün demeyin, ben kendim böyle yapiyorum ya düzgün ya da hic. 

Ama bakiyorum da benim 5-10 cümle yazdigim bana 1 cümleyi bile düzgün yazmiyorsa, yani 1 dakikasini bile dogru düzgün ayiramiyorsa aramizdaki bagi bir düsünelim derim.

Hey okuyucum, beni simdiye dek anladiysan zaten tamamdir olay ;)

O degil de yas gidiyor yaa, neyin kutlamasi bu :P 30'a girmek her yil nereye kadar ^^

Bir de günümün en favorisi esimin yazdigi siirimsi mektuptu, yazmak cok zordur onun icin, buna ragmen denemis birkac gün...Yani o an belki bir pirlanta bile o kadar sevindiremezdi zengin gönlümü :P Ikinci en duygulandigim kizimin cabasi, kutlama hazirligi stresiydi...Ve ikimiz beraber yatsi namazini kildik, sonra bugüne özel Dua istedim ondan: Daha nice dogum günlerimi kutlamayi dilemis :) Uyumadan önce de "iyiki varsin anne, biz de olmazdik yoksa" dedi :)

Bir de evin adam gibi adami var, hani büyük askim olur kendisi :) O da bugün "Anne sen cok iyi bir annesin bence" deyiverdi ya tamamdir hediye fasli kapanmistir, daha alasi mi olur yaa :)

Diger maddi hediyeleri saymayacagim, benim icin bunlar yetti de artti bile...

Evet "iyiki dogmusum" deyiverdim. Dün geceden el actim Sahibim'e, alemlerin Rabbi'ne: Beni var ettin, ben hata etsem bile yine rizkimi verdin, özür dilemem icin sayisiz imkan sundun...Simdiye kadar ki tüm günahlarimi bu dogumgünü hediyem olarak siler misin Rabbim? Istemeyi Veren'im, acizim, yalniz Senden diliyorum, yalniz Sana muhtac olmak istiyorum. Dedim de dedim iste birseyler...Diyemediklerimi de zaten O anladi biliyorum.
Tesekkürler Allah'im.

Cumagram

Yillardir Cuma günleri Dua karti tasarlamaya calisiyorum, yaani her persembe aksami, zaten yakindan takipte olanlar bunu bilirler :) Önce Facebooktaki fotograf sayfamda paylasiyorum sonra ise Instagram'da sirf bunlara özel actigim hesap olan Cumagram'da :) 

Orasi benim Dua kutum oldu, biriksinler ve ihtiyaci olan gelip okuyup ferahlasin...Belki olurya bir Dua yüregine su serper...

Hani öldükten sonra da sevap getiren ameller vardi, Sadaka-i Cariye deniliyordu degil mi, o kategoriye de girer insallah bu cabam...

Ama maalesef günümüzde cok rastlanan birsey var izinsiz almak, paylasmak, ve hatta en cirkini üzerine sahsi logo eklemek ve sahiplenmek. 

Hazira konmak, üretmemek, taklit etmek...

Ve biliyor musunuz üzerine logo eklenmesini yanlis buldugumu belirttigim 10 kisiden belki 2'si anliyor, gerisi nasil bir vicdansa üstüne cemkiriyor bile. Ee bilmiyordum Google'den aldim, ordan burdan aldim...Tamam kardesim ama artik söyledim biliyorsun, konusma seklini düzeltsene az, sesini kelimelerinle yükseltince üste mi cikacagini saniyorsun...

Neyse bu güzel konunun gölgeli kismiydi bunlar, hepte devam edecek böyleleri...Ben Allah rizasi icin yaptigim ve severek yaptigim birseyde tabiki emegime saygi bekliyorum. Öyle burasi internet diye herseyi istedigimiz gibi yapamayiz, buranin bile bir kanunu nizami var. Hadi kanunu bosversek, inancli bir insan zaten hakka girmek istemez...

Bu konuda da icimdekileri döktükten sonra Cumagram'dan birkac collage ekliyorum, sizler büyük hallerini ve devamini artik Instagram'dan takip edebilirsiniz :) 

Ayrica artik kartlar harici telefonla cektigim cicek fotograflarina da birseyler yazip paylasiyorum :)

Ve son olarak Cumagram sloganimi yaziyorum: 

Dua'siz üsümesin yüreklerimiz :)

Mutluluk Zor Degil

"Haydi bugece de bir konu bulup bloga yazayim, arkada da piyano müzikleri calsin.." düsüncesiyle suan klavyeye dokunmaya basladim...
(Son zamanlar yazma sevkim artti sanirim ^^)

Konu ne olsun?

Mesela incitildiginiz zaman ne yaparsiniz? 

Herkesin kendince bir özelligi vardir bu konuda...

Bazisi mesela kendi incindigi kadar da incitir! Bazisi ise incindikce kabuguna gömülür...Cok rahat olanlar vardir ki bosverir/siler...Hele bir de o incindiginin onarilmasini bekleyen kedi gibi masum duruslular, onlar özellikle cok bekletilenler olurlar gibime geliyor...

Ben mi ne yaparim öyle durumlarda? (Mutlaka biriniz sormustur diye hayal ettim :P)

Karsiliginda incitmem, tam kabuguma da cekilmem, bosverecek kadar rahat degilim (maalesef..), onarilmayi bekleyen bazen masum bazen hircin bir kedi gibi oldugum söylenebilir...Zaten fazla önemi yoksa silmeye meyilli olurum...Telafi edilecekse ve ne kadar gec olursa o kadar üzülür yüregim...
Beklentidir aslinda bu. Ve hayat insanlardan fazla birsey beklemeyerek daha mutlu olundugunu hep ögretmistir! Ne kadar minimum beklenti o kadar rahat.

Aslinda o beklentiler de kisiden kisiye farklilik gösterir. Kimisi belki hayati boyunca eksik olan sevgi kabini doldurmak icin bekler durur sevdiklerinden...Kimisi egosunu sisirmek icin...Bazisi da niye bekledigini bile bilmez, belki de simarikliktan...

Kendimize soralim simdi, hayatimiz boyunca ne cok kisiden ne cok sey bekliyoruz degil mi?

Halbuki en basta beklentimizi Allah'tan beklemeliyiz, O'dur herseyin sahibi, "Ol" der oluverdirir...

Yanlis kisilerden bekleyip hem onlari hem kendimizi yipratiyoruz cogu kez.

Belki cok incinmeyiz böylelikle, hayata daha mutlu bakabiliriz, Rabbimiz beklentimizi karsilamazsa "vardir bir hikmeti" der tevekkülümüzü de ederiz...

Bu yazi suan üzgün bir kalp varsa ona su serpmek icin yazildi ayrica :)

Hepinize hayirli cumalar :)

Sayısız Nimetten Biri

 Rabbim bizlere sayisiz nimetler vermis hamdolsunki, bunlardan bazilari varki belki üzerinde düsünmezsek farkinda dahi olamiyoruz, kiymetini bilemiyoruz...

Bazi günler canimiz fena aciyor, karanliklarda ve dibe cökmüs gibi hissediyoruz, hersey üstümüze üstümüze geliyor, hicbirseyin bizi mutlu etmedigi anlar...Ve sanki o anlari yasarken hic ama hic gecmeyecekmis gibi uzun geliyor. Birgün gelip biz yine gülecegiz, yiyip icecegiz, kahkaha atacagiz, gezip tozacagiz diye bunlarin hayalini bile kuramadigimiz oluyor. Ama Rabbim "unutma" nimeti sayesinde bizlerin yarasina merhem oluyor, karanligimiza isik saciyor yeniden...Cikiyoruz o derin kuytulardan ve geriye bakinca anliyoruz ki hicbirsey kalici degil.

Zor anlarda sabretmenin önemi daha da artiyor, yanlarimizda kimler gercek görüyoruz...Belki bir iki el bize uzanip "nasil olursan ol ben buradayim, yanindayim" diyor ki onlar iste hayatimiz boyu hic kaybetmememiz gerekenler...Onlarla hafifliyor belki bir nevi hersey ama asil buyuk nimet "unutmaktir"...

Ya tersi olsaydi, hersey ayni yasandigi gün gibi taze kalsaydi icimizde bir yerlerde? Nasil tasirdik onca yükü hergün hergün, nasil yasamaya devam edebilirdik, nasil gülebilirdik yeniden, nasil sevebilirdik nefretlerden sonra...

Hic düsündünüz mü bunu? Hepimizin küllenmis nice yasanmisliklari var degil mi?

Rabbimizin merhameti ve sevgisi herseyde mevcut, görebilene...