Bir süredir buralarda yokum, cünkü Türkiye'den kardesim geldi Viyana'ya :) O burada iken interneti falan görmez oldu gözüm.
Bizim icin bir kisi daha kalabalik oldu bayram.
(Umarim hepiniz mutlu bir bayram gecirmissinizdir).
(Umarim hepiniz mutlu bir bayram gecirmissinizdir).
Simdi uyuyor misil misil :)
Iki gün sonra onun yoklugunu hissedecegimi simdiden hissediyorum :P :/ Tabii buna da sükür, hep hayalimdi ailemden birinin yasadigim ülkeye yanima gelmesi, darisi diger aile fertleri icin insallah :)
Suan hafif tikanik burnumla ocakta kaynayan ihlamurun kokusunu aliyorum, bu bile bana huzur vermeye yetiyor :) (Tam kardesim buradayken fena grip oldum ama cok daha iyiyim elhamdülillah...)
Bugünün Cuma olmasi da huzur veriyor :)
Kizimin okula gitmesi, esimin varligi, ailemin uzakta da olsa seslerini duyabilmek, evimdeki ciceklerim, buzdolabimdaki yiyecekler, cevrede henüz gülmeyi unutmamis insanlarin varligi, kulagimin müzik seslerini duyabiliyor olmasi, okunacak ve okudugum kitaplarim, birazdan hazirlayacagim kahvaltinin hayali... Huzur veriyor iste birseyler :) Havanin sisli olusu, bulasik makinasini bosaltirken yazi yazmak istedigimin gelip isimi yarim birakmis olmam ya da tuhaf rüyalarla burnu tikanik halde erken kalkmis olmam engel degil buna...
Iste böyle, bi "Selam" vermek icin ugramistim :)
Hepimize hayirli Cumalar olsun.
Not: Gecenlerde bana mutluluk katan bir posta geldi Almanya'dan, onu da sonraki yazimda paylasmak istiyorum insallah :)
