Bir resim acti ve ben daldim yine o zamanlara...
Kirmizi hirkam, icinde rengarenk kazagim altinda kareli kumastan etegim ve gülen bir ben :)
Suan bunu yazarken tekrar resmi actim önüme ve bakiyorum bir yandan.
O rengarenk kazagimi belliki artan iplerden örmüs babaannem. Ben renklerle belki o zamanlardan barisigimdir :)
Kirmizi hirkami hele hep sakladim, evlenene dek sakladim, suan Türkiye'de annemde sanirim.
Cok severdim o hirkayi, benim icin özel dikilmis bir balo elbisesi belki beni ancak böyle sevindirirdi.
Babaannem zaten sonralari daha öremedi, bronsit oldugundan iplerin tozu bile dokunuyordu.
Simdi hazir bir kirmizi hirkam var ama hic babaannemin ördügü gibi severek giymiyorum onu.
Zoraki renk degisikligi olsun diye giyiniyorum arada...
Ben neden gecmisimi özleyen bir insanim...
Cok süper günler gecirmedim ama özlüyorum yinede.
Tarlalarda gecti cocuklugum, topraklarla-bitkilerle evcilik oynadim.
Bayat ekmegin mis gibi kokusuyla mest oluyordum...
Hic öyle afilli bir stüdyo fotografim yok kücüklügümden.
Hatta toplam 2-3 fotografim var onlarda yurtdisindan gelen birileri tarafindan cekilmis sanirim.
Teknoloji en son köye giriyordu iste...
Karsimda karisik giyinmis, saclar gelisigüzel, utangac bir kara kiz var :D
Iste o ben :)
Seviyorum her yönüyle yasamimi :)