Evde bir rehavet cöktü icime nedense, evi bos görmek bazen iyi olsada bazen kupkuru geliyor...
Birde kizimin sabah kön kön öksürmesi, " daha dün birsey yoktu" dedim.
Zaten 3 gece ates gecirip, daha iki gündür iyiydi.
Kre$e baslayali hastaliklari cogaldi!
Birde kac defa bezini islatip üstünü batirmis ve yedek kiyafetleri giydirilmis olarak buldum kre$te kizimi, en son dün yedeklerle aldim oradan!
Özellik kizimin cok sivi ictigini biliyorlar ama yinede belirli bir saatten önce degismiyorlar sanirim, belkide üsütüyor cocuk öyle islak kalinca!
Bugünde yedekleri giydirilmis görürsem kavga etmeye hazirim sanirim, ben özel krese vereyim para ödeyeyim islak biraksinlar...
Off off, yavruma kimse benim gibi bakamiyormus gibi geliyor, öylede zaten degil mi?
Anne olunca insan...
Onu en iyi ben anliyorum, huyunu-suyunu, neleri sevmedigini, suratinin seklinden ne demek istedigini...
Beni sardi bir düsüncedir gidiyor, kizimsiz kac saat ayri durmak zor olacak.
Simdi ögleye dek kre$te ve sabah gec götürüyorum zaten ama Eylül'den itibaren sabah 7'de falan gidip saat 16-17 'ye kadar duracak :(
Ben birkac haftadir bunu düsünerek üzülüyorum ama mecburen böyle olmasi gerek benim egitimim icin.
Sizce bencillik mi yapiyorum?
Ama onun icin iyi yönleride olacagina eminim, mesela ögle uykusuna alismasi gibi orada...
Kizim, hayattaki en degerli sahip oldugum $ey...
Seni cok seviyorum kizim, birgün bana simsiki sarilip " Anne, iyiki SEN benim annem olmussun " dedigin günleride görmek istiyorum, daha dogrusu sana bunu dedirtecek anne olmak istiyorum!
Kizima Not: Sayende annen kücüklügünü gördü kizim. Cocukluk resmim yoktu ve senin bana cok benzedigini duydugumda cok mutlu oldum her defasinda...