Ne önemi var acaba dogum günü mü, yildönümü mü...
Benim icin yeni bir cag atlamis gibi bir tarih bu.
Bundan 7 yil önce Viyana'ya tam 1 Subat günü geldim.
Saskin ve heyecanliydim, belirsizlik yasadigim anlar gözlerimi esime dogrulturdum ondan güc alirdim. Bir köylü kizinin sehre gelmesi gibi birsey sanki bu. Zaten ben bunuda 8 yasindayken yasamistim gerci köyden sehre, sehirdende Viyana'ya.
Hayat nereden nerelere getiriyor insani...
Farkinda degildim daha gurbetin ne oldugunun, zaman gectikce anladim.
Mart'ta evlendik ve Mayis'ta esim askere gitti burada 8 aydi ( simdi 6 ay ).
Haftasonlari eve geliyordu ve evde durmuyorduk hic. Nedeni ise kayinvalidemlerle kaliyorduk henüz ve haftasonlari genelde yurtdisinda ev oturmalari ziyaretler olur. Bizde tek görüsebildigimiz zamani kimseye kaptirmak istemiyorduk atiyorduk kendimizi yalniz kalmak icin bol bol disari.
Esimin askerligi bitti ve ayri eve tasinma karari aldik, esimde cok istiyordu, o da bagimsizligina düskün biraz, hemde kendi ayaklarimiz üzerinde durmak, gecinmek istedik.
Biraz kirginliklar oldu ama biz kararimizi almistik.
Ee bende tesettürlü olarak, rahat edemiyordum acikcasi kayinbabam ve kaynilarimin yaninda.
Onlari sevmemem demek degil bu, insanin kendine ait yuvasi olmasi bambaska hemde cok sey ögreniyor insan!
Zaman geldi gecti, aci tatli gecti gitti...
Ve yine 1 Subat gelince o günlere taa geri döndüm :)
Kendimi tebrik ediyorum, cünkü bu kadar yol aldim ve yikilmadim ayagima celme takildiginda bile savastim. Hala savasmaya devam...
Belki birgün vatanima geri dönerim ve büyük bir sirkette bilgisayarla ilgili bir alanda calisir yasarim :)
Belkide Viyana'da son nefesime dek kalirim...
Zamanla yasarsak görecegiz insallah.