Anne olan cocugunun az bir degisimini hissediyor, farkediyor hemen.Kizimin sanirim bu 2,5 yas sendromu sona erdi gibi.
O hircinliklarin cogu gitti, yani hic yok degil ama onlarda normal bence öncekine göre.
Daha önceleri benim istememle özür dilerdi hata yapinca, simdi azcik suratim inse asagi anliyor kirildigimi ve önce öpüyor yanaklarimdan sonra kucakliyor ve "özür dilerim anne, daha yapmicam" diyor :) Öyle hosuma gidiyorki! Bende gülümseyiveriyorum hemen, o da gülüyor hatta rahatlamis gibi seviniyor :)
Krese gitmeyeli disari yürüyerek gidiyoruz, yani 1 aydir falan cocuk arabasini kullanmiyoruz.
Yaa bir cocugun her hali bir baska güzel! Bebekligi ayri güzeldi, simdi ayri güzel!
Ben bu büyüdügü halleri görünce öyle mutlu oluyorumki!
Bicir bicir konusmalari benim bakakalmama sebep oluyor :)
Kendini dinletmek istiyor, yani o birsey anlatirken kesinlikle gözlerine bakilacak, Tv'ye yahut baska birseyle mesguliyet olmaz, sevmiyor :)
Bende gözlerinin icine bakiyorum hayranlikla hemde, hatta "öyle mii" "gercekten mi" dedigimde hemen " öyle , gercekten " diyor :)
Karsilikli sohbet etmeye ne kaldiki, simdiden kisa sohbetlerimiz oluyor; birbirimize birseyler anlatiyoruz karsilikli :)
Maasallah hafizasi iyi, unutmuyor gittigi yaptigi seyleri, hatirlayinca tekrar söylüyor bana o durumlari ayni sekliyle, bu beni sevindiriyor. Detaylari atlamayan bir kiz olacak :)
Beni azcik üzen durum korkulari, bunlar cogaldi.
Önceden yüksek sesleri sevmezdi, matkap yahut gök gürültüsü..vs.
Simdilerde salonda bir yerleri gösteriyor oradan korktugunu söylüyor, oturma odasiyla mutfagin arasi salon oldugundan oradan gecerken ürkek bakislarla hizlica geciyor bakina bakina.
Kac kez güzelce acikladim, korkusunun normal oldugunu söyledim, büyüyünce korkulacak birsey olmadigini anlayacagini anlattim ama yinede gecmedi tabiki. Bu konuda kesinlikle onu hep dinledim ve yardimci olmaya calistim, korkusunu kücümsemedim.
Zaten bunun yanlis oldugunuda okumustum!
Tv izlerkende dikkat ediyorum siddet iceren hicbirseye onun yaninda bakmiyoruz.
Bazende "bu bana bakiyor" diye birseyler diyor. Bakan sey ama koltuk olabilir, elbise olabilir öyle sacma seyler. Bende gözleri yok ki kizim onun nasil baksin diyorum, gülüyorum, isi $akaya vuruyorum.
Internetten arastirdim biraz bu korkular cok normalmis, hatta 4 yasa dogru dahada artiyormus sanirim.
Normal oldugunu okumak rahatlatti beni. Yani bunlar disinda degisik cok kötüde bir durum yok, öyle bagirdigi yahut asiri korktugu birsey yok cok sükürki. Bunlarda gececek elbet birgün!
Kizimi iyiki vermissin Allah'im, hayatimin en manali kismi o :)
Not: Resimde kücüklükten büyüklüge dogru gelismesini görmek istedim :)
14 comments
korkutacak bişey mi oldu acaba daha önceden? :S
benim oğlum da bu ay 2 yaşını dolduracak. Onda henüz böyle bişey yok. illede olacak değil tabii ama endişelendim ben de. Ama atlatır sizin ilginiz sayesinde...
maşallah kızına ne güzel yazmışsın araştırıcı bir anne olman ne iyi keşke her çocuk böyle annelere sahip olsa-GeCe
ALlah'a çok şükür ki bir evlat sahibi olabilmişiz..Şimdi olay onları güzelce yetiştirebilmek de.Gerçekten zor ve kutsal bir şey annelik.Hepimizin yardımcısı olsun Allahım.2,5 yaş sendromunu atlatmanıza sevindim,biz hala devam ediyoruz.Korkulara gelince bizde de oluyor zaman zaman..Oda da bir şeyler gösterip geliyor,korkuyorum falan diyor.Ben de anlayacağı bir dille anlatmaya çalışıyorum..Umarım bu dönemi de kolayca atlatırız...
Güzel paylaşımların için teşekkürler canım...her zaman bende aynı duayı ederim Allah'ım kızımı iyiki vermiş Allah korusun iye ...hepimizin evladını korusun....
Ay kurban olurum, aradaki farka bakarmissin, cook buyumuuus :)) Anlattiklarina bakilirsa seninki artik buyuk kiz olmaya baslamiiis. Masallah annesi. Insallah korkularini cok cabuk atlatir. Kiymamam ona. masallah cok guzel bir kiz yaaaa bayiliyoruuum Dilanura :)
Benim oğlumda da oluyor zaman zaman o korkular ama sürekli değil. Bende bunları yenmesine yardım etmeye çalışıyorum. Ama bizim 2.5 yaş yada 2 yaş sendromumuz ara ara tekrar nüksediyor. Tamamen kurtulamadık yani. Yanlız 3 yaş sihirli yaşmış gerçekten 3 e girmeye ramak kala çok güzel değişiklikler yaşadık oğlumuzda.
hımm küçük prensese büyük hayal dünyasının oynadığı şımarık oyunlardan olsa gerek :) şiddet içerikli olmasa da izlenen bazı masum çizgifilmler bile çocukların zihinlerinde bambaşka kapılar açabiliyor.Umarım zamanla geçer.küçükken ben gremlinler diye bi film izlemiştim yaşıma hiç uygun değildi psikolojimin fena halde bozulduğunu hatırlıyorum gaipten alüminyum folyo kemirtileri duyardım ehuhehe :D
amin allah hepimizin evlatlarını korusun korkular geçtikçe başka manalarda korkular çıkıyor zmanla değişiyor yani ama sonuçta hepsini atlatıyoruz...allah büyük acılar vermesin diyeceğim...
bu sefer yorum değil rica:
bir mim dalgası başlattım desteğini bekliyorum. şimdiden teşekürler.
http://www.e-miray.com/2009/01/israili-boykot-mim-dalgas.html
maaşallah subhanallah çok büyüdü bu bıcırık yaaa...
resimlerle daha iyi anlıyor insan nasılda büyüyorlar:)
ve bu korkularda hırçınlıklar gibi dönemseldir diye düşünüyorum,geçer inş.
ya şu bebek resimlerini koymayın bloglarınıza kardeşim olan var olmayan var :))) ben şimdi gidip hangi bebeği ısırıcam yok işte yok :((
her çocuk hatta insan konuşurken dinlendiğini hissetmek ister tabi ki ... bende eskiden iki elimle karşımdakinin yüzünü kendime çevirip öyle konuşuyormuşum :D
birde evde fazla eşya olması da çocuğun bedensel ve ruhsal gelişimi için iyi değilmiş. ona göre fazla eşya almayın yada fazlalıkları atın :)
http://www.gulses.com/haber/evdeki-cok-esya-cocugun-bedensel-ve-runsal-gelisimini-engelliyor
Bu yaslarda korkular normaldir. Zaman icinde korkularida degisecek ama bitmeyecek cunku hayal yasina yaklasiyor anne icin tek yapabilecegi her zaman yaninda oldugunu ona hissetirebilmek endise etmene gerek yok bunlar gelisiminin saglikli birer parcasi;) MasaAllah cok tatliymis kiziniz Allah bagislasin.
Yorum Gönder
Ƹ̴Ӂ̴Ʒ Yazacagin seyler benim icin degerli!
Sevgiyle kal, yine beklerim ♥
KelebekGibi